در کشاورزی قراردادی، قرارداد پیش از آغاز فرآیند تولید، بین کشاورز و خریدار برای مدّتی معیّن به صورت شفاهی یا کتبی منعقد می‌شود و در آن، کشاورز متعهد می‌شود، مقادیر توافق شده از یک محصول کشاورزی را با رعایت استانداردهای کیفی و زمان مورد نظرِ خریدار، تولید و عرضه کند. در مقابل، خریدار، ضمن خرید محصول با قیمت توافق شده، تولید کننده را از طریق تأمین بخشی از نهاده‌های کشاورزی، آماده سازی زمین، ارائه توصیه‌های فنی و غیره حمایت می‌کند.توسعه کشاورزی قراردادی به دلایل مختلف مانند اشتغال‌زایی، افزایش عملکرد، تولید هدفمند، بهبود فرآیند بازاریابی و فروش و توسعه صادرات بسیار مهم است. این نظام، در بیشتر کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به عنوان یک راهبرد ملّی در توسعه کشاورزی، مدیریت ریسک‌های بازار (به ویژه قیمت‌ها)، ایجاد امنیّت و ثبات درآمدی برای کشاورزان و بهبود کیفیت و استاندارد محصولات، مورد توجه قرار می‌گیرد.
وجود نظام‌های قراردادی، یکی از مؤثرترین سازوکارهای بازاری برای جایگزینی مداخله‌گری‌های دولت (مانند سیاست قیمت‌گذاری، خرید تضمینی، حمایتی و توافقی، بیمه های یارانه‌ای و سایر ابزارهای غیر بازاری) در مدیریت بازار محصولات کشاورزی است.